Χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Αληθινές ή Ψεύτικες; Εξαρτάται από τις πεποιθήσεις σας…

Πολλές από τις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες που λέγονται και επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο προέρχονται από την αρχαιότητα, τον μεσαίωνα, την Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Ρώμη, από το Πάνθεον έως και το σημερινό Χριστιανισμό.

(Επειδή το άρθρο είναι μεγάλο, μεταφερθείτε στις άλλες σελίδες πιέζοντας στις ενδείξεις που θα δείτε στο τέλος κάθε κειμένου)

Μερικοί από αυτούς τους μύθους θεωρούνται, από ορισμένους, ως ψευδείς.
Ανάλογα με τις πεποιθήσεις του καθενός, μπορείτε να δείτε την αλήθεια σε αυτές τις ιστορίες ή μπορεί να αμφισβητήσετε τη γνησιότητά τους.

Μιλώντας για διαφορετικές γλώσσες,  ο Άγιος Βασίλης, ίσως το μεγαλύτερο κοσμικό σύμβολο της των Χριστουγέννων, είναι γνωστός σε πολλές γλώσσες όπως θα δείτε  σαν ..

Sinter Klaas στην Ολλανδία – ( ο ερχομός του Klaas – Άγιος Βασίλης )
Father Christmas στην Αγγλία – ( Πατέρας των Χριστουγέννων )
Santa Claus Ηνωμένες Πολιτείες και  Καναδά – ( Σάντα Κλάους – Άγιος Βασίλης)
Pere Noel στη Γαλλία – ( Περε Νοελ – Πατέρας των Χριστουγέννων )
Papa Noel στην Βραζιλία και το Περού – ( Παπα Νοελ Πατέρας Άγιος Βασίλης των Χριστουγέννων )
Christindl – Christkindl  (Christ Child) στη Γερμανία – ( Χριστός – παιδί ) Χριστούγεννα
Babbo Natal ή Belfano στην Ιταλία – ( Πάμπο Νατάλ ή Μπελφάνο Πατέρας Άγιος Βασίλης

Το πανηγύρι των  Χριστουγέννων ξεκινά να εορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου και σε ορισμένες χώρες, αυτή η μέρα είναι «ημέρα των Χριστουγέννων.”
Ο θρύλος του Άγιου Νικόλαου των Χριστουγέννων σχετίζεται με μια ιστορία:

Ένας φτωχός άνθρωπος δεν είχε χρήματα για να παντρέψει τις τρεις κόρες του. Τα κορίτσια είχαν κρεμάσει  τις κάλτσες τους στο τζάκι για να στεγνώσουν και ο Άγιος Νικόλαος έβαλε από τρεις σακούλες με χρυσό στις κάλτσες τους. Γι’ αυτό τον λόγο πολλά παιδιά σε όλο τον κόσμο κρεμούσαν τις κάλτσες τους δίπλα στο τζάκι η οπουδήποτε αλλού, με την ελπίδα ότι ο Άγιος Νικόλαος ή Άγιος Βασίλης μπορεί να περάσει και να τους κάνει ένα μεγαλοπρεπές δώρο.

Κατόπιν ήρθε το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Η παράδοση αυτή όμως χρονολογείται από την εποχή των Αιγυπτίων, των Ρωμαίων, και των Δρυιδών.
Με τη μικρότερη ημέρα του Δεκεμβρίου, οι Αιγύπτιοι έφερναν πράσινους φοίνικες στα σπίτια τους. Αυτό συμβολίζει το θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου.
Οι Ρωμαίοι κοσμούσαν επίσης το σπίτι τους με αειθαλή δέντρα κατά τη διάρκεια των Saturnalia. Αυτή ήταν μια γιορτή προς τιμήν του θεού τους, της γεωργίας, Saturnus. Οι Δρυίδες διακοσμούσαν μια βελανιδιά με  χρυσά μήλα και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το δέντρο μιμείτο  το δέντρο του “παράδεισου” ένα καταπράσινο δέντρο διακοσμημένο με κόκκινα μήλα. Αυτό γινόταν στις 24 Δεκεμβρίου, που για κάποιους είναι η γιορτή του Αδάμ και της Εύας.

Πλησιάζοντας σε πιο σύγχρονη εποχή, τον 16ο αιώνα, τα πρώτα χριστουγεννιάτικα δέντρα (όπως το γνωρίζουμε) ξεκίνησαν στο Στρασβούργο στη Γερμανία, αειθαλή δέντρα που ήταν διακοσμημένα με χρωματιστά χαρτιά, φρούτα, και γλυκά,  τα οποία  πωλήθηκαν. Λέγεται ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες  πουλούσαν τα δέντρα που έκοβαν από τα τοπικά δάση.
Οι παραδόσεις του Χριστουγεννιάτικου δέντρου και πολλά άλλα έφτασαν στην Αμερική από τους πρώτους γερμανούς εποίκους και  μισθοφόρους, που πληρώνονταν για να μάχονται  στον επαναστατικό πόλεμο.
Το 1851 άρχισαν να φέρνουν δέντρα σε όλες τις πόλεις και τα πουλούσαν κατά την περίοδο των Χριστουγέννων.Ο Κάλβιν Κούλιτζ  ξεκίνησε το έθιμο του φωτισμού του Χριστουγεννιάτικου δέντρου το 1923.

Για το Γκι ισχυρίζονται κάποιοι, πως αν δώσεις ένα φιλί κάτω από το φύλλωμα του είναι καλό σημάδι γονιμότητας και χρονολογείται από την εποχή του Μεσαίωνα. Aλλά και στην Ελλάδα χρονολογείται από την Ελληνορωμαϊκή εποχή, στην εορτή  Saturnalia .Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν κρεμασμένα στα σπίτια για να αποκρούσει τα κακά πνεύματα. Οι Δρυίδες έχουν τα γκι ως ιερά και φυλακτά, για τις μαγικές θεραπευτικές δυνάμεις τους. Πίστευαν επίσης ότι  το γκι μπορούσε να βοηθήσει στην αντιπαλότητα  των εχθρών τους. Οι Σκανδιναβοί το κρεμούσαν ως σύμβολο «ειρήνης», υπό την έννοια ότι προκαλούσε εκεχειρίες μεταξύ εχθρών και βοηθούσε τα ζευγάρια στην γονιμότητα.

Οι παραδόσεις των Χριστουγέννων συνεχίζονται με το καραμελωμένο ζαχαροκάλαμο. Αυτό λέγεται πως έχει τις ρίζες του στο Χριστιανισμό, αν και από πολλούς έχει αμφισβητηθεί. Στα τέλη του 18ου αιώνα, οι χριστιανοί δεν μπορούσαν πλέον να αναγνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή τα θρησκευτικά σύμβολα είχαν απαγορευτεί σε δημόσια προβολή. Στην Αγγλία, ένας ζαχαροπλάστης χριστιανός επινόησε έναν τρόπο για τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας να αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Λέγεται ότι διαμόρφωσαν την γκλίτσα του βοσκού σε καραμέλα και πως συμβόλιζε τον ουράνιο Θεό ως “καλοπροαίρετο βοσκό”.
Η λευκή καραμέλα, επιλέχθηκε επειδή συμβολίζει την αγνότητα, στην συνέχεια πρόσθεσε τρεις κόκκινες ρίγες επάνω στο καραμελώμενο μπαστούνι για να συμβολίζει την παρουσία της Αγίας Τριάδος. Μια άλλη τολμηρή κόκκινη λωρίδα τοποθετήθηκε σε όλη την καραμέλα που αντιπροσωπεύει το αίμα του Χριστού και την λυτρωτική δύναμη. Μια άλλη παραλλαγή της ιστορίας είναι ότι το ζαχαροκάλαμο, καραμέλα είχε το σχήμα “J” από το λατινικό αλφάβητο ή την παραλλαγή του από λατινικά στα εβραϊκά για να εκπροσωπεί το όνομα Ιησούς ( Jesus, Joshua ).

(μεταφερθείτε στην επόμενη σελίδα πιέζοντας πιο κάτω την ένδειξη: Page 2)