Φεστιβάλ στο θέατρο! Θεατρικοί βηματισμοί στο νησί του Πυθαγόρα από 15 έως 31 Ιανουαρίου 2016

Κι αν μας αντέξει σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα!

Θεατρικό φεστιβάλ Σάμου από 15 έως 31 Ιανουαρίου 2016

 Η φιλοσοφία είναι η πραγμάτωση ενός σχετικά πολυμορφικού φεστιβάλ, με αιχμή του δόρατος το θέατρο, στην καρδιά του χειμώνα, σ΄ένα νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου. Στην προκειμένη περίπτωση στη Σάμο. Σκοπός του Φεστιβάλ είναι η ευαισθητοποίηση φορέων, παραγόντων και ιδιωτών που δραστηριοποιούνται στον χώρο του πολιτισμού. Στο γεγονός ότι η περιφέρεια και ιδιαίτερα τα νησιά μας τον άνυδρο χειμώνα διψούν στην κυριολεξία για ποιοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, τις οποίες και μπορούν να υποστηρίξουν.
Η επιλογή της Σάμου, ένος νησιού του βορειοανατολικού Αιγαίου με τη σημειολογική σημασία που έχει αποκτήσει τούτη την εποχή, το συγκεκριμένο γεωγραφικό στίγμα δεν είναι τυχαία.

Το φεστιβάλ θα διαρκέσει από 15 έως 31 Ιανουαρίου 2016, θα πραγματοποιηθούν δε μια σειρά παραστάσεων τόσο στο Βαθύ όσο και στο Καρλόβασι. Μια σειρά διαλέξεων και σεμιναρίων επίσης όπως και έκθεση θεατρικών κοστουμιών από το βεστιάριο του ΚΘΒΕ θα συμπληρώσουν το project.

Γενική είσοδος 12 € ευρώ, φοιτητικό – ανέργων 10 €.

Τα σημεία προπώλησης θα είναι:
Βαθύ, βιβλιοπωλείο Κύκλος, τηλέφωνο 2273 023884
Καρλόβασι, βιβλιοπωλείο Καραστάθης τηλέφωνο 2273 032378

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Παρασκευή 15, Ιανουαρίου
Έναρξη έκθεσης θεατρικών κουστουμιών του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος

Παρασκευή 22, Ιανουαρίου, Βαθύ
Θεατρικό σεμινάριο σκηνοθεσίας με τον Ενκε Φεζολλάρι

Το Θεατρικό φεστιβάλ Σάμου περιλαμβάνει τα παρακάτω έργα:

Μένγκελε

Το θρίλερ για το τέρας του φασισμού παρουσιάζεται από τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο και τη Μυρτώ Αλικάκη.

Ο Γιόζεπ Μένγκελε, γνωστός και ως «ο άγγελος του θανάτου» του Άουσβιτς ανεβαίνει ξανά στη θεατρική σκηνή και δανείζεται τη μορφή του Λάζαρου Γεωργακόπουλου. Απέναντί του, η Μυρτώ Αλικάκη είναι μια νεαρή Εβραία που ανηφορίζει τον Γολγοθά της και που σε μια δραματική στάση του δρόμου της θα τον συναντήσει. Στο θρίλερ του Θανάση Τριαρίδη με τον τίτλο «Μένγκελε» δύο ηθοποιοί από τα σπλάχνα του Θεάτρου Τέχνης συναντιούνται με τους κώδικες του σωματικού θεάτρου τους οποίους ενσωμάτωσε στη σκηνοθετική του μέθοδο ο Κώστας Φιλίππογλου μέσα από τη διαδρομή του στη διάσημη βρετανική Ομάδα της Complicité του Σάιμον Μακ Μπέρνι.

Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου δύο άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι της σημερινής εποχής: ένας άντρας (διοικητικός υπάλληλος κάποιας δημοσίας υπηρεσίας) και μία γυναίκα (υποψήφια διδάκτορας Ιστορίας) στο κουπέ ενός ηλεκτροκίνητου τρένου, σε ένα νυχτερινό δρομολόγιο μία τυπική συζήτηση γνωριμίας. Όλα ξεκινούν με μία ξαφνική διακοπή ρεύματος, οπότε οι δύο πρωταγωνιστές για να ξεπεράσουν την αμηχανία τους θα παίξουν το παιδικό παιχνίδι των ρόλων (όπου ο καθένας από τους δύο αναλαμβάνει να υποδυθεί μία πολύ συγκεκριμένη ιστορική ή φανταστική προσωπικότητα): ο άντρας θα παραστήσει τον «Γιόζεφ Μένγκελε», τον διαβόητο «Άγγελο του Θανάτου» του Άουσβιτς, και η γυναίκα την «Εσθήρ», την εγγονή μίας Εβραίας επιζήσασας, θύματος των φρικτών πειραμάτων του μυστηριώδους γιατρού. Γρήγορα όμως το παιχνίδι θα αλλάξει τροπή για τους δυο εγκλωβισμένους στο κουπέ του τρένου.

Συγγραφέας
Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθέτης
Κώστας Φιλίππογλου
Ηθοποιοί
Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Μυρτώ Αλικάκη.
Συντελεστές
Σκηνική – εικαστική ευθύνη και video: Όλγα Μπρούμα. Μουσική Δημήτρης Γιακουμάκης.

Κατερίνα

Ο Γιώργος Νανούρης διασκευάζει για το θέατρο και σκηνοθετεί «Το βιβλίο της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, με τη Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμο ρόλο και το Λόλεκ να τη συνοδεύει μουσικά επί σκηνής live. Στην παράσταση συμμετέχει και ο Γιώργος Νανούρης.

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα. Η Κατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται την καταραμένη ζωή της.

Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος, αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία,, αυτοσαρκασμός, χιούμορ ανακατεμένο με πόνο, στοργή μέσα από στριγγλιές και απόπειρες αυτοκτονίας αποτελούν τη χαοτική πραγματικότητα της ηρωίδας που παλεύει με τη διπολική διαταραχή και γραπώνεται από όποιον μπορεί, με αποτέλεσμα να παρασύρει μια ολόκληρη οικογένεια στη δίνη της αρρώστιας της.

Συντελεστές

Συγγραφέας: Αύγουστος Κορτώ (Το βιβλίο της Κατερίνας)
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης
Ερμηνεία: Λένα Παπαληγούρα
Μουσική επί σκηνής: Λόλεκ μαζί τους και ο Γιώργος Νανούρης
Παραγωγή: Λυκόφως, Γιώργος Λυκιαρδόπουλος

 

Πού είναι η μάνα σου μωρή

Ο Ένκε Φεζολλάρι  μεταφέρει στη σκηνή το αυτοβιογραφικό έργο της Δήμητρας Πέτρουλα «Πού είναι η μάνα σου μωρή».
Ένα συγκλονιστικό αφήγημα για τις μνήμες στα σκοτεινά χρόνια του εμφυλίου που τη σημάδεψαν ανεξίτηλα, το οποίο αποτελεί την προσωπική μαρτυρία ενός μικρού κοριτσιού, που το Γενάρη του 1946, έγινε αυτόπτης μάρτυρας της ομαδικής εκτέλεσης μελών της οικογένειάς της και των συγγενών της. «Το περιστατικό αυτό δεν αποτελεί παρά την απαρχή ενός μαρτυρίου…», αναφέρεται  χαρακτηριστικά στο σημείωμα της παράστασης: «Για μέρες περιφέρεται ανάμεσα σε πτώματα, όπου τις εικόνες φρίκης συμπληρώνουν τα βογκητά των ετοιμοθάνατων. Σαν κορυφαία αρχαίας τραγωδίας περιγράφει με ζωντάνια διαλόγους, γεγονότα, συναισθήματα μιας εποχής, όπου όλη η χώρα στέναζε και αιματοκυλιόταν κάτω από εντολές των ξένων – νέων – δυναστών».

Τη θεατρική διασκευή του έργου υπογράφει η Σοφία Αδαμίδου, η οποία έχει εντάξει το κείμενο στην τετραλογία με θέμα τον Εμφύλιο, που έχει γράψει η ίδια. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο θα δούμε τη Βέρα Κρούσκα. Μαζί της επί σκηνής η Ορνέλα Λούτη και η Αγάπη Παπαθανασιάδου. Σκηνικά – κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το «Πού είναι η μάνα σου μωρή» ανεβαίνει με αφορμή την συμπλήρωση 70 χρόνων από την έναρξή του Ελληνικού Εμφύλιου Πολέμου, το 1946.

 

Απολυμένη

Το μονόλογο «Η Απολυμένη» πρόκειται για το πρώτο θεατρικό έργο του Τσιπιανίτη, που πρωτοπαρουσιάστηκε την άνοιξη του 2011 στο Θέατρο του Γιώργου Αρμένη με τη Μαρία Γεωργιάδου στον ομώνυμο ρόλο. Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας μάς εξηγεί, δεν θα δούμε την ίδια παράσταση με τότε, αλλά μια τροποποιημένη εκδοχή της. «Ξαναδούλεψα το έργο και πρόσθεσα μερικά καινούργια στοιχεία από τη μέση του κειμένου και μετά, τα οποία και εξελίσσουν διαφορετικά την ηρωίδα», διευκρινίζει και επισημαίνει ότι «ο σκελετός έχει παραμείνει ο ίδιος».

Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Μπογδάνου, η Κατερίνα Διδασκάλου θα υποδυθεί τη Μαριέττα, μια δημοσιογράφο που διατηρεί μια από τις καλύτερες κοσμικές στήλες σε μεγάλο έντυπο. Η λάμψη και η χλιδή, που τη συνοδεύουν, λόγω της επιτυχίας της, θα χαθούν όταν ξαφνικά απολύεται. Οι πλούσιες κυρίες για τις οποίες έγραφε τόσα χρόνια και τη γέμιζαν με δώρα, αποκαλώντας τη φίλη τους, της κλείνουν την πόρτα κι εκείνη μένει μόνη. «Μέσα στη μοναξιά και την απόγνωσή της, μιας και δεν έχει χρήματα ούτε για να φάει, συνειδητοποιεί ότι εκτός από απολυμένη από την εργασία της έχει υπάρξει στη ζωή της απολυμένη από τα πάντα… από τον έρωτα… από την προσωπική της αλήθεια. Όμως, η δεινή αυτή κατάσταση στην οποία βρίσκεται παγιδευμένη, την “ξυπνά” και την παρακινεί να κερδίσει ξανά το νόημα της ζωής της», αναφέρει ο Τσιπιανίτης, τονίζοντας ότι είναι «ένα έργο που μιλάει στην εποχή του, θίγοντας θέματα όπως είναι η μοναξιά και η απόγνωση που νιώθει ο άνθρωπος όταν χάνει δουλειά και φίλους και μένει μόνος, με μοναδική παρέα τον εαυτό του». Παρόλ’ αυτά, ο ίδιος σημειώνει ότι «πρόκειται για ένα αισιόδοξο έργο, χάρη στον τρόπο με τον οποίο ολοκληρώνεται η ιστορία της ηρωίδας, η οποία μέσα από τις δυσκολίες, ανακαλύπτει τελικά την προσωπική της αλήθεια».

Συντελεστές:

Παίζει: Κατερίνα Διδασκάλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Μουσική: Κώστας Γάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παπαφωτίου
Φωτό: Νίκος Καρανικόλας

 

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΡΝΗ

Κομψή, φιλοσοφημένη, εκκεντρική, εστέτ, μαγκιόρα, σκληρή, τρυφερή η Λιλή Ζωγράφου περνάει δια πυρός και σιδήρου και βγαίνει νικήτρια μιας και η ουσία της δεν αλλοιώνεται καταμαρτυρώντας πως Η ζωή νικά!

Έχοντας το μότο αυτό ως πηγή έμπνευσης, ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στις ιστορίες «Της Χούντας» από το βιβλίο «Επάγγελμα Πόρνη» της Λιλής Ζωγράφου. Δύο ιστορίες αυτοβιογραφικές που δίνουν το στίγμα της εποχής και σκιαγραφούν τη συγγραφέα – ορόσημο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης: μίας γυναίκας αγωνίστριας ενάντια σε κάθε μορφή βίας. Σε κάθε καθεστώς που εξαθλιώνει την ανθρώπινη υπόσταση και σε κάθε αυτεπάγγελτη εξουσία που στερεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

ΥΠΟΘΕΣΗ
Ιστορία πρώτη: Χούντα. Στη συγγραφέα απαγορεύεται να εξέλθει της χώρας λόγω πολιτικών πεποιθήσεων με πρόφαση την μη άσκηση του επαγγέλματος της δημοσιογραφίας που αναγράφεται στο διαβατήριό της. Η Ζωγράφου πολεμώντας με χιούμορ το παράλογο καθεστώς, αλλάζει ιδιόγραφα το επάγγελμα της σε «Πόρνη-ελευθερίων ηθών» με συνέπειες τραγελαφικές.

Ιστορία δεύτερη: 1973. Μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της παραμονές πρωτοχρονιάς, νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες της απάνθρωπης συμπεριφοράς του προσωπικού, που φτάνει στα όρια του εξευτελισμού: η συγγραφέας –δεμένη στο κρεβάτι- πέφτει θύμα βιασμού από νυχτερινούς φύλακες. Εντούτοις δεν αποδυναμώνεται: η τραυματική της εμπειρία την εξωθεί στην κατά μέτωπο σύγκρουση με τους ιθύνοντες και την καταγγελία της σαθρής λειτουργίας του νοσηλευτικού οργανισμού.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ο Ένκε Φεζολλάρι παρουσιάζει με τη δική του διεισδυτική ματιά τις συναρπαστικές εξομολογήσεις της Λιλής Ζωγράφου: ενός συνειδητοποιημένου-σκεπτόμενου πολίτη, μιας αντισυμβατικής συγγραφέως και ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει την ελευθερία σαν τόσο υψηλό αγαθό ώστε αποφασίζει να θέσει τέλος στη ζωή της για να απαλλαγεί απ΄την δουλοπρέπεια της πείνας.

Η οξύτητα της γραφής της, το σαρκαστικό και γλυκόπικρο χιούμορ της, η αφηγηματική της ορμητικότητα, η αφοπλιστική και έντιμη ειλικρίνεια αποκτούν λόγο επί σκηνής με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου και αναδεικνύονται με τη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη.

Στο Υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης και σε μία παράσταση σύγχρονη, που γκρεμίζει τα δόγματα και τους μύθους που τροφοδοτούσε η Χούντα τον αδιάφορο ως προς τα δικαιώματά του λαό: «Όχι, η επανάστασή μου, δεν θα στρεφόταν κατά του κατεστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη. Η γη έτσι κι αλλιώς δεν χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Όπως δεν χωρά άλλα φερέφωνα».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Λιλή Ζωγράφου (Το βιβλίο «Επάγγελμα Πόρνη» κυκλοφορεί από τις εκδ. Αλεξάνδρεια)
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού
Σκηνικός χώρος-κοστούμια-φωτισμοί: Ενκε Φεζολλάρι, Μαριάνθη Γραμματικού
Κατασκευή σκηνικού: Μανώλης Κοθρής
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Φωτογραφίες-βίντεο: Αθηνά Λιάσκου
Ερμηνεύει: Αλεξάνδρα Παλαιολόγου

Είπαν για το έργο:

Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα.
Ούτε ένας αθώος.
Ανεύθυνος κανένας.
Λιλή Ζωγράφου, 1978

 “Είναι το ίδιο το κείμενο που την «έριξε» στη σκηνή, είναι και η ίδια που κράτησε έντεχνα στην τέχνη της τις λέξεις, λέξη με λέξη μιας ολοζώντανης, πάσχουσας και βίαιης ζωής. Κυριολεκτικά δεν υπήρξε ανθρώπινο συναίσθημα που δεν ερμήνευσε με ένα κορμί μέσα σε 60΄πάνω στη σκηνή.”
(κουλτουρόσουπα)

 “Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου απέδωσε με εξαιρετικό τρόπο το κείμενο της Λιλής Ζωγράφου, περνώντας με μεγάλη ευκολία από την κωμωδία στο δράμα κρατώντας το κοινό σε εγρήγορση. Και οι δυο ιστορίες που παρουσιάστηκαν είχαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, μεταφέροντας μας στην εποχή που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα, που όμως δεν φαντάζουν και πολύ μακρινά από την σημερινή πραγματικότητα.”
(webradio)

 Είχα χρόνια να παρακολουθήσω θεατρικό μονόλογο. Μιά παράσταση, στην οποία ένας ηθοποιός υποδύεται όλους τους ρόλους -τέσσερις, πέντε, έξι…. Χθες βράδυ αισθάνθηκα πολύ τυχερός. Βρέθηκα στο Ίδρυμα Κακογιάννη και είδα τηνΑλεξάνδρα Παλαιολόγου να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, στο «Επάγγελμα πόρνη», της Λιλής Ζωγράφου.
(aixmi.gr)

Η εποχή του κυνηγιού

 Μια κωμικοτραγική ιστορία για τη ζωή των ανθρώπων που ζουν με τη μοναξιά τους

«Τι εννοείς, μ’ έχεις επινοήσει;»
Η Πηνελόπη Δέλτα μαθαίνει σε μια σύγχρονη γυναίκα να λέει ιστορίες για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη θλίψη της. Μια κωμικοτραγική ιστορία για το σήμερα με ήρωες ανθρώπους που παραμιλούν πριν σταματήσουν να μιλούν για πάντα.

Μια ιστορία για φύλακες – αγγέλους που εμφανίζονται σαν φωνές στη ζωή ανθρώπων που ζουν με τη μοναξιά τους. Μια ιστορία επινόησης ενός φανταστικού φίλου ή ίσως της συνειδητοποίησης ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους τη δύναμη για να σώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

«Είναι σαν να ανάβεις ένα κερί στο σκοτάδι. Είτε βλέπεις μια φλογίτσα, είτε ολόκληρη πυρκαγιά, υπάρχει μια στιγμή που κοιτάζεις για πρώτη φορά τον κόσμο φωτισμένο».

Η Πόπη (Φωτεινή Μπαξεβάνη) είναι μια γυναίκα που αποφάσισε να γίνει αόρατη. Στην ανάγκη της να ξαναφτιάξει τη ζωή της, επινοεί μια φανταστική φίλη, την Πηνελόπη Δέλτα (Αθηνά Μαξίμου) και αναπτύσσει μαζί της μια σχέση κωμικών και συναισθηματικών ανατροπών.
Το τραγούδι της παράστασης σε στίχους του Γιάννη Σκαραγκά και μουσική της Φωτεινής Μπαξεβάνη ερμηνεύει η Νατάσσα Μποφίλιου.

Συντελεστές
Η εποχή του κυνηγιού γράφτηκε από τον Γιάννη Σκαραγκά ειδικά για τις δύο πρωταγωνίστριες.
Σκηνοθεσία: Λίνα Ζαρκαδούλα
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Φωτεινή Μπαξεβάνη
Τραγούδι: Νατάσσα Μποφίλιου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκη Σερέτη
Παίζουν: Αθηνά Μαξίμου, Φωτεινή Μπαξεβάνη.
Ακούγεται η φωνή του Κωνσταντίνου Ζαμάνη.

Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Βασταρδής
Video παράστασης: Όλγα Μπρούμα
Ενορχήστρωση: Φώτης Σιώτας
Επιμέλεια κομμώσεων: Δημήτρης Σιγανός
Δημιουργικό: Kiss My Art Μαρία Παναγιωτονάκου
Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Καβαλλάρη
Οργάνωση παραγωγής: Σωτήρης Μίχας

Facebook comments