iSamos.gr Η ενημερωτική σελίδα της Σάμου! Εξερευνήστε τη Σάμο, τις παραλίες της, τη φύση της, τις ομορφιές της. Διαβάστε την ιστορία της Σάμου
Το Παλαιοχώρι είναι ένας οικισμός της Σάμου που δεν περιλαμβάνεται στους συνήθεις ταξιδιωτικούς οδηγούς και βρίσκεται μακριά από μάτια των κοινών επισκεπτών του νησιού!
Αν ψάξετε στο Internet θα βρείτε ελάχιστες πληροφορίες και λιγοστές φωτογραφίες..
Το οδοιπορικό αυτό απευθύνεται σε επισκέπτες που αναζητούν περιπέτεια, σχεδόν απάτητες διαδρομές και αποκλειστικές ατομικές παραλίες, όπου βέβαια δεν κάνουν πασαρέλα ηλιοκαμμένα κορμιά αλλά ακόμα και η πρόσβαση σε αυτές χρειάζεται …ειδικές δεξιότητες κατάβασης και αναρρίχησης!
Αν ζητάτε ασφαλτοστρωμένους δρόμους, ομπρέλες, ξαπλώστρες και φραππέ σε σαιζ-λονγκ με τα απαραίτητα οφθαλμόλουτρα, τότε φύγετε μακριά από το Παλαιοχώρι! Δεν κάνει!
Αν όμως ζητάτε δράση και περιπέτεια όπως στο φαρ ουέστ (θα καταλάβετε παρακάτω) και στηρίζεστε στο ένστικτο για το που θα …στρίψετε, έ! τότε ελάτε μαζί μας στο οδοιπορικό-εξερεύνηση στην περιοχή του Παλαιοχωρίου!
Περνώντας τον Όρμο Μαραθοκάμπου, την Ψιλή Άμμο και τη διασταύρωση του Λιμνιώνα, δεν θα αργήσετε να δείτε την πινακίδα για Παλαιοχώρι και Αγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα. 1550 μέτρα μετά, είναι η διασταύρωση που αν ακολουθήσετε τη δεξιά κατεύθυνση (πάνω σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο) θα σας βγάλει ακριβώς σε 300 μέτρα στον οικισμό!
Το Παλαιοχώρι έχει μια χούφτα σπίτια και η τελευταία απογραφή έγραψε ότι έχει 11 μόνιμους κατοίκους! Θα το διαψεύσουμε γιατί κατά την επίσκεψή μας δεν βρήκαμε ψυχή ζώσα! Θύμιζε κάτι παλιές ταινίες όπου οι κάτοικοι μετακόμισαν ομαδικά από κάποια μυστήρια αιτία και εγκατέλειψαν πίσω τους δυο αυτοκίνητα και μερικά ερειπωμένα έπιπλα.. Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία να αναζητάς μάταια ζωή και μόνο κάποια απλωμένα ρούχα θύμιζαν ότι πέρασαν κάποτε άνθρωποι. Πότε ήταν όμως;
Δείτε μερικές φωτογραφίες από τον έρημο οικισμό.
Από το Παλαιοχώρι και γυρίζοντας πίσω μέχρι την προηγούμενη διασταύρωση, ακολουθούμε το χωματόδρομο ο οποίος θα μας οδηγήσει στην παραλία του Κάτεργου και στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα.
Αμέσως και στο ξεκίνημα του χωματόδρομου στα αριστερά σας θα βρείτε την ταβέρνα Φαρ Ουέστ που μάθαμε ότι λειτουργεί το χειμώνα κάνοντας καταπληκτικούς μεζέδες, αλλά το καλοκαίρι μετακομίζει στη χειμαδιά χμμ.. στα τουριστικά μέρη ήθελα να πω!
Σημειώνουμε εδώ ότι ο δρόμος είναι πλέον δύσβατος και θα δυσκολέψει σε όλο του το μήκος την κίνηση με συμβατικό αυτοκίνητο. Εμείς ενοικιάσαμε τζιπ και θα λέγαμε ότι κινηθήκαμε με …άνεση! Βέβαια υπάρχει παντελής έλλειψη πινακίδων και συχνά το τιμόνι μας το έστριβε το ένστικτο. Βέβαια θα σας μαρτυρήσουμε ότι μας πρόδωσε δυο τουλάχιστο φορές (χαχα). Η διαδρομή είναι 2,5 χιλιόμετρα και οι τολμηροί μπορούν να την κάνουν και περπατώντας, σημειώνοντας μόνο ότι η κλίση είναι αρκετά απότομη και η ανάβαση θέλει φιτ κορμιά.
Η διαδρομή δε θυμίζει ότι γίνεται πάνω σε νησί και η μορφολογία του εδάφους με τις χαράδρες θυμίζουν περισσότερο ηπειρωτική Ελλάδα με εκτεταμένη βλάστηση. Πολλές και νοικοκυρεμένες καλλιέργειες βρήκαμε στην πορεία (κυρίως ελιάς) και ίσως εδώ αποδίδεται και η έλλειψη πινακίδων. (Να μένουν οι άνθρωποι ήσυχοι, μακριά από τουρισμό και άλλα κουραφέξαλα).
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής συναντήσαμε μια βίλλα στο μέσο του πουθενά, η οποία αποδίδεται ότι ανήκει σε παλιά τηλεπερσόνα, χωρίς όμως η πληροφορία να είναι διασταυρωμένη.
Παρκάραμε μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από το μοναστήρι όπου μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε στην υποδοχή: Δύο όμορφες γάτες μας οδήγησαν με νιαουρίσματα στην είσοδο του μοναστηριού και παρέλαβαν για την ανταμοιβή τους έμα υπέροχο κομμάτι κέϊκ που είχαμε μαζί μας για το δρόμο..
Το μοναστήρι ήταν κλειστό, αλλά το περιβάλλον ήταν πολύ περιποιημένο, τυλιγμένο στο πράσινο και στα τρεχούμενα νερά.
Το μετόχι του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα, βρίσκεται ανάμεσα στους οικισμούς του Παλαιοχωρίου και της Αγίας Κυριακής, σε παραλιακή τοποθεσία.
Χτίσθηκε πάνω στα θεμέλια παλιού μοναστηριού από τον Ισίδωρο Κυριακόπουλο το 1867 ή το 1869 κι αργότερα ο υποτακτικός του Κάλλιστος, το αφιέρωσε στον Πανάγιο Τάφο, όπου ανήκει μέχρι σήμερα. Έχει γύρω στα δέκα κελιά. Σ’ αυτό κατοικούσε κάποτε ένας μοναχός, αλλά σήμερα είναι ενοικιασμένο σε λαϊκό ο οποίος έχει αναλάβει τη κτιριακή επιμέλεια του συγκροτήματος και την καλλιέργεια της περιουσίας του.
Δύο “ατομικές” παραλίες μας καλούσαν για μπάνιο και εξερεύνηση, αλλά ο καιρός δεν μας έκανε το χατήρι και ήταν ψυχρός και συννεφιασμένος. Η μία από αυτές –πλάι στο μοναστήρι- ήταν περιτριγυρισμένη από πολλές ηλεκτροφόρες κολώνες και μάθαμε ότι από εκείνο το σημείο ποντίζεται το καλώδιο που μεταφέρει το ηλεκτρικό ρεύμα από τη Σάμο στα νησιά των Φούρνων.
Η άλλη είναι απέναντι από το νησί Κάτεργο που το χτυπούσαν αμίλητα τα κύματα δημιουργώντας μακάβριους θορύβους. Η κατάβαση (στην κυριολεξία) σε αυτήν γίνεται από μονοπάτι που είτε το βρίσκετε, είτε το δημιουργείτε!
Υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε στο μέσο του καλοκαιριού για ολοήμερη εκδρομή, μπάνιο και επίσκεψη από θαλάσσης στο Κάτεργο.
Φωτογραφίες από τις παραλίες και το μοναστήρι:
