Τα υδροπλάνα της κατοχής. Ιστορική αφήγηση (συνέχεια – μέρος 2ο)

Για τα υδροπλάνα της κατοχής και την ιστορική αφήγηση του Νίκου Νόου μας γράφει α αγαπητός φίλος της σελίδας iSamos κ. Δημήτρης Λεκάτης για να συμπληρώσει το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Απόπλους”.

Αναφέρει ο κ. Νίκος Νόου… (Δείτε εδώ το πλήρες κείμενο.)

“…. Αυτή τη φορά τα αγγλικά αεροπλάνα, τους πρόκαναν μέρα μεσημέρι και τα χτύπησαν με επιτυχία.Τότε βυθίστηκε το μεγάλο καταδρομικό αλλά και φορτηγό καράβι Ασλάν, γεμάτο εφόδια και πυρομαχικά και αρκετές φορτηγίδες.
…… Για την ιστορία αξίζει να σημειώσουμε ότι στο διάστημα της γερμανικής κατοχής και την πρώτη περίοδο της απελευθέρωσης, καταγράφηκαν δυο φοβερές εκρήξεις που συγκλόνισαν το Βαθύ και ολοκλήρωσαν την εικόνα της καταστροφής του. Η πρώτη έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1944, την ημέρα που βυθίστηκε από αγγλικά αεροπλάνα το Ασλάν και η δεύτερη που ήταν η χειρότερη και πιο καταστρεπτική από την πρώτη έγινε μετά την απελευθέρωση, τον Ιανουάριο του 1945, όταν ανατινάχτηκε το παγιδευμένο στο λιμάνι, από τους Γερμανούς, κουφάρι του Ασλάν. Αυτή η δεύτερη έκρηξη προξένησε αφάνταστες καταστροφές, πυρακτωμένες λαμαρίνες εκτινάχτηκαν σε μεγάλη απόσταση και πολλοί άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά στον τόπο της ανατίναξης, σκοτώθηκαν ή παρασύρθηκαν στο βυθό της θάλασσας…” 

Το μεγάλο καταδρομικό αλλά και φορτηγό καράβι που τόσο περιγραφικά και αυθόρμητα περιγράφει την βύθισή του στο ιστορικό του άρθρο, ο αγαπητός και σεβαστός κ. Νίκος Νόου ( ο θείος Νίκος για μένα εδώ και 40-50 χρόνια) δεν ήταν το Ασλάν αλλά το Γιουγκοσλάβικο πολεμικό υποστήριξης -βάση- υδροπλάνων με το όνομα Zmaj που- ειρωνεία της τύχης- είχε ναυπηγηθεί στα Γερμανικά ναυπηγεία Deutsche Werft AG το 1929, επιτάχθηκε από το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό όταν έπεσε η Γιουγκοσλαβία το 1941, και με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα τον Απρίλιο , μετασκευάσθηκε στις εναπομείνασες από τους βομβαρδισμούς εγκαταστάσεις του τότε Βασιλικού Ναυστάθμου Σαλαμίνος (ΒΝΣ) έδρα του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού (ΒΠΝ), ως ναρκοθέτιδα- πλοίο πόντισης ναρκών και φραγμάτων από αέρος, δηλαδή με την χρήση ελικοπτέρων, και έδρασε στα Δωδεκάνησα με έδρα το Λακί της Λέρου και την Ρόδο. Μετονομάσθηκε σε DRACHE (δράκος) και έγινε ο φόβος και ο τρόμος των συμμαχικών υποβρυχίων και νηοπομπών.

Ευθύνεται για την βύθιση 2 Αγγλικών αντιτορπιλικών, του Ελληνικού αντιτορπιλικού ΒΠΠ ΑΔΡΙΑΣ ο οποίος εκ τύχης έχασε μόνον ολόκληρο το πρωραίο του τμήμα, αλλά σώθηκε χάριν της ψυχραιμίας και της ναυτοσύνης του κυβερνήτη του πλωτάρχη τότε Ιωάννη Τούμπα , που μετά από πρόχειρες επισκευές με τσιμέντα στα τουρκικά παράλια, οδήγησε με την πρύμνη, μισό βαπόρι και ανάποδα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ανήμερα του Αγ. Νικολάου το 1942. Στο ιστορικό δημοσίευμα του κ.Γ. ΚΑΡΕΛΑ στην ιστοσελίδα του, αλλά και στις πηγές που επικαλείται μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει όλη την ιστορία του DRACHE με κάθε λεπτομέρεια ΕΔΩ:

Προς τιμή μας ο κ. Γ.ΚΑΡΕΛΑΣ επικαλείται ως συγγραφική του πηγή και το βιβλίο του συμπατριώτη μας κ. Μανόλη Νικολαίδη –Η ζωή στη Σάμο- σεβαστού ιστορικού και εξαίρετου καραβολάτρη, του οποίου η ακριβής αφήγηση της βύθισης του πλοίου από τα εγγλέζικα αεροσκάφη, συμπίπτει ακριβώς με την αφηγηματική απλότητα και αθωότητα του κ.Νίκου Νόου.
(Γράφει ο Μανώλης Νικολαίδης. «Όταν πια κατά τις 3 το μεσημέρι είχαν τελειώσει σχεδόν τη φόρτωση, από το λόφο του Άνω Βαθυού τρία εγγλέζικα αεροπλάνα φάνηκαν πετώντας πολύ χαμηλά, ένα από αυτά ξεχώρισε, κατέβηκε περισσότερο και εκσφενδόνισε μια αεροτορπίλη – παρά τον καταιγισμό των αντιαεροπορικών του καραβιού και της ξηράς – η οποία βρήκε το πλοίο ακριβώς στην τσιμινιέρα και τότε πήραν φωτιά τα πυρομαχικά και τα καύσιμα τα οποία σκόρπισαν σ΄ όλο το λιμάνι που καίγονταν από άκρη σε άκρη από τα Ταμπάκικα μέχρι το Μαλαγάρι. 
Πτώματα γερμανών ήταν σκορπισμένα στη θάλασσα, άλλα διαμελισμένα και άλλα ακέραια. Για να μην ανατιναχτεί το πλοίο που καιγόντανε οι γερμανοί από απέναντι το τορπίλισαν  Τότε έγινε κάποια έκρηξη και βυθίστηκε επί τόπου. Έμεινε μόνο ένας σωρός παλιοσίδερα με τις γέφυρες και τα κατάρτια του να εξέχουν στην επιφάνεια της θάλασσας σαν ένα μακάβριο μνημείο».)

Θεώρησα σκόπιμη την παρέμβαση αυτή, κυρίως για να φρεσκάρουν οι μνήμες των παλαιοτέρων -τότε νεαρών μαθητών- που διέμεναν στο Βαθύ της Σάμου την περίοδο της κατοχής, αλλά περισσότερο για τον εμπλουτισμό των γνώσεων της σημερινής μας νεολαίας, που αδίκως ως όφειλαν δεν διδάσκονται υποχρεωτικά στα σχολεία τα ιστορικά γεγονότα του νησιού μας, αφήνοντας τον ρόλο της ιστορικής παιδείας στην καλώς εννοούμενη χρήση του διαδικτύου και των ΜΚΔ.

Ευχαριστώ δια την φιλοξενία
Δημήτρης Λεκάτης

Eξαιρετικά αφιερωμένο στους  σεβαστούς μου  κ. Νίκο Νόου και κ. Μανουήλ Νικολαίδη για τα υπέροχα βιβλία που έγραψαν για το νησί μας , ιστορικά κειμήλια σε καιρούς χαλεπούς.

Πληροφορίες για το πλοίο Drache από την επίσημη ιστοσελίδα του Γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού http://www.german-navy.de/kriegsmarine/ships/minelayer/drache/

Drache Minenleger 1929 – 1944
Ship Info   1:1250 Model
Drache 1943 Laid down as Yugoslavian tender Zmaj.   Contruction Data Laid down:   Deutsche Werft AG Hamburg, 1929 Launched:   22.06.1929 Commissioned:   1930 (1941 in German services) Fate:   exploded 22.09.1944 Costs: Technical Data Size:   1870 t Length:   76,50 m Beam:   13,70 m Draft:   4,00 m Armament:   2 x 8,8 cm; 5 x 3,7 cm; 13 x 2 cm; 120 Mines (all 1944) Performance:   3260 shp, 15 kn History The Yugoslavian tender Zmaj was build in Germany in 1929. It was captured by German troops in Split on 17.04.1941. First commissioned as aircraft recovery vessel Drache in 1941. After being used as troop transport later that year, the ship was modified into a minelayer and put into service in November 1942. In January and February 1943 it was equipped with an on-board helicopter. On 22.09.1944 it was attacked by allied aircraft at Samos and exploded 2 hours after the attack.

Facebook comments