Αφιέρωμα στα Κουμέικα

Το αφιέρωμα αυτό στα Κουμέικα είχε μια μόνο αιτία: Τη “γνωριμία” μας με έναν από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους που κατάγονται από αυτά, το Γιώργο Βαρβάκη.

Είχαμε πολλά χρόνια να επισκευθούμε τα Κουμέϊκα. Πάντα “στρίβαμε” προς τον Μπάλο για τις καλοκαιρινές μας εξορμήσεις..
Η αιτία της επίσκεψης μέσα στο καταχείμωνο ήταν ο Γιώργος και οι πληροφορίες που αντλήσαμε από τα μπλογκ του http://mpalos.blogspot.gr και το http://zoom2click.blogspot.gr  με τις καταπληκτικές αναρτήσεις και τις υπέροχες φωτογραφίες του χωριού και του Μπάλου!

Το χωριό ήταν ήσυχο μεσα στο χειμωνιάτικο κυριακάτικο πρωινό. Η πλατεία άδεια, οι δρόμοι το ίδιο, και το καφενείο με δυο θαμώνες που μας καλημέρισαν εγκάρδια. Ηπιαμε τον ελληνικό μας καφέ, περπατήσαμε στα άδεια στενάκια, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες…
Η ίδια ερημιά μας περίμενε και στον Μπάλο. Ησυχη η παραλία, χωρίς τα κύμματα που θα δείτε στις φωτογραφίες, δυο σκυλιά για παρέα στον περίπατο μας και μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες..
Δώσαμε ραντεβού για το καλοκαίρι και νοιώθουμε ήδη “απλωμένοι” στα ζεστά βότσαλα της παραλίας.

Αξίζει να διαβάσετε τα αφιερώματα για τα Κουμέϊκα, όπως τα βρήκαμε μέσα από τις καλαίσθητες σελίδες του φίλου μας Γιώργου Βαρβάκη. Σας συστήνουμε να γίνεται μέλη του μπλογκ, γιατί τα καλύτερα έρχονται…

 

Επιλέξαμε τις παρακάτω αναρτήσεις και σας τις παρουσιάζουμε:

• Ο Χρήστος Καρατζάς, με καταγωγή από την Κρήτη, παντρεύτηκε κάποια από τις “Μέρλιες” όπως ήταν το παραγκώμι των γυναικών συγκεκριμένης οικογένειας του χωριού, με αποτέλεσμα να κολλήσει κι αυτός το δικό του παραγκώμι (παρατσούκλι) εξ αγχιστείας και εγκαταστάθηκε στα Κουμέικα. Ήταν μουσικός: έπαιζε λατέρνα, μαντολίνο και «φυσαρμόνικα», όπως ονοματίζεται το όργανο αυτό στο βιβλίο των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης, «Η ΣΑΜΟΣ ΣΤΙΣ 78 ΣΤΡΟΦΕΣ»

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο από το mpalos.blogspot Χρ. Καρατζάς ή Μερλάς : Ο σαλτιμπάγκος των Κουμεΐκων

• Τον Αύγουστο  του  1996  βρέθηκα  στο  χωριό  Κουμέικα, στη  μικρή και γραφική πλατεία του  οποίου  δεσπόζει  ο  τεράστιος  αιωνόβιος  πλάτανος  και  η  μαρμάρινη  βρύση  που  φαίνεται ότι  έλαβε  τη  σημερινή  τριμερή μορφή της πολύ  μετά το 1882. Η χρονολογία  παρέχεται από  τη  χαρακτή  επιγραφή  της  μαρμαρόπλακας  στην ανώτερη ζώνη: ΕΝ ΕΤΕΙ ΣΩΤΗΡΙΩ /1882/ ΚΑΤΑ  ΜΗΝΑ ΟΚΤΩΒΡΙΩ.
  Η  επένδυση  της πρόσοψης  αποτελείται  κατά τη  γνώμη μου από τέσσερα  διαφορετικής εποχής και χρήσης μάρμαρα, τα  οποία  έχουν  τοποθετηθεί  σε  τρεις  οριζόντιες ζώνες, και μάλιστα έχει ληφθεί  φροντίδα από τον  τεχνίτη  ώστε  να  υπάρχει  συμμετρία  των  επιμέρους  τμημάτων που την απαρτίζουν. 

Περισσότερα δείτε στο σύνδεσμο: Δυο Βυζαντινές μαρμάρινες ψευδοσαρκοφάγοι στη βρύση του χωριού Κουμέικα Σάμου.

• Φαντάσου το σκηνικό! Σωτήριον έτος 1828. Βρισκόμαστε ήδη στο 2ο μισό της δεκαετίας της ελληνικής επανάστασης και η Σάμος είναι μέλος (έστω και πρόσκαιρα) της ελληνικής πολιτείας. Στο νησί έχει φθάσει ο Ιωάννης Κωλέττης ως Έκτακτος Επίτροπος Ανατολικών Σποράδων. Όλες οι κατά τόπους Δημογεροντίες απευθύνονται σ’ αυτόν για διοικητικά θέματα.
  Στον Πάλο (Μπάλο) βρίσκονται αγκυροβολημένα πλήθος από εμπορικά πλεούμενα.
  Ξεχωρίζουν «Η Παναγία» φελούκα χωρητικότητας 7 τόνων και τα τζερνίκια (τσερνίκια) «Άγιος Ιωάννης» χωρητικότητας 5 τόνων, «Ερμής» 5 τόνων, «Η Ταώς» 4 τόνων, «Αγ. Νικόλαος» 4 τόνων κ.α. Η θάλασσα κάλμα μπουνάτσα….

Όλη η ανάρτηση, εδώ! Οι καραβοκύρηδες των Κουμεΐκων

• Στα πλαίσια της εξαιρετικής σειράς εκπομπών του Γιώργου Σκαπέτη με τίτλο «μικρές Ιστορίες», η κάμερα της Σαμιακής Τηλεόρασης, επισκέφτηκε το πανέμορφο χωριό των Κουμεΐκων και έκανε ένα αφιέρωμα, σαν μια «εκπλήρωση ιστορικού χρέους» προς το Λαογραφικό Μουσείο, «Δημήτριος Παπαϊωάννου» και τους ανθρώπους του.
  Οι οικοδέσποινες και υπεύθυνες για το τελικό αποτέλεσμα, Σταυρούλα Παπαθεοφάνους και Σταματία Φαλιέρα, υποδέχθηκαν τις «μικρές Ιστορίες» στο εσωτερικό του Μουσείου και με τη βοήθεια του πολύπειρου παρουσιαστή ξετύλιξαν σιγά σιγά το νήμα της ιστορίας του κτιρίου και το χρονικό του σύγχρονου επιτεύγματος.

Η συνέχεια και το τέλος της ιστορίας είναι εδώ! Η «μικρή Ιστορία» του Λαογραφικού Μουσείου Κουμεΐκων

• Η υπόθεση της ιστορίας μας έχει αρκετά υποθετικά στοιχεία, πάρα πολλά φανταστικά και μια ωμή πραγματικότητα…Κουμέικα 1930…
  Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που γύρισε ο πατέρας του από την Αμερική. 
  Από το τσούρμο που είχε κινήσει για τη γη της «επαγγελίας», ούτε οι μισοί δεν επέστρεψαν. Άλλοι έμειναν κοντά στην οικογένεια που σκάρωσαν εκεί, μερικούς τους σκέπασε για πάντα το χώμα και το σκοτάδι των στοών κι όσοι τα κατάφεραν, τους πήρε καιρό πολύ να μάθουν από την αρχή ξανά, τα πρόσωπα που φεύγοντας, είχαν αφήσει πίσω.
  Το χωριό, απομακρυσμένο από τη μεγάλη εμπορική πολιτεία και την πρωτεύουσα, έψαχνε να βρει το δρόμο του από τη μια στα λιόδεντρα και στα καπνοχώραφα κι από την άλλη στην ανοιχτή θάλασσα του Μπάλου. 
  Τα «Γκμέικα»εκείνο τον καιρό μετρούσαν κοντά χίλιες ψυχές. 
  Μόλις πρόπερσι (1928) που έγινε η τελευταία καταγραφή, βρέθηκαν να είναι 978 νοματαίοι.

Διαβάστε περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο: Κουμέικα Σάμου: Η ζωή χωρίς το νταμάρι!

• Τέλη δεκαετίας του ’60.Παράξενες εποχές… Προχωρημένο φθινόπωρο. Οι μέρες, βροχαριές τη μια, ξυλιασμένες την άλλη. 
  Σταμάτησε το μεγαλόσωμο μουλάρι λίγο πριν την τεράστια πόρτα της εισόδου. Το έδεσε πρόχειρα από το καπίστρι πλάι στα άλλα ζωντανά, αριστερά στην άκρη του δρόμου κι έκανε νόημα στους αγωγιάτες να βάλουν ένα χεράκι στο ξεφόρτωμα. Τέσσερα μεγάλα τσουβάλια ελιές το φορτίο κι ο πεντάχρονος εγγονός του στα καπούλια, να κρατιέται ακόμα γαντζωμένος απ το σαμάρι.
  -Κατέβα φτάσαμι!!
  Ο Γιώργης γύρισε μπρούμυτα στα καπούλια του ζώου κι άφησε το κορμάκι του να πέσει μαλακά στο έδαφος. 
  Μια μια τις είχε μαζεμένες, από το χώμα, τις πέτρινες πεζούλες, τα χόρτα και τ’ αγκάθια! Πρώτα ξεχώρισε τις χαμάδες…

Αυτό είναι ένα άρθρο για τα λιοτρίβια στα Κουμέικα. Διαβάστε το όλο εδώ: Λιοτρίβια στα Κουμέικα

• Την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου Κουμεΐκων Σάμου, που άνοιξε τις πόρτες του στον κόσμο και έδωσε έτσι την ευκαιρία σε όλους, να θαυμάσουν τα υπέροχα και πολύτιμα εκθέματά του. 
  Τα νέο μουσείο ονομάστηκε «Δημ. Παπαϊωάννου» προς τιμήν του αγωνιστή Δημήτρη Παπαϊωάννου που έζησε και μεγάλωσε στο οίκημα που το στεγάζει. 
  Πρόκειται για ένα ιστορικό σπίτι, που φιλοξενεί τώρα πλέον την ιστορία του χωριού, χάρη στην προσπάθεια το μόχθο και τη θέληση των ανθρώπων του Πολιτιστικού Συλλόγου. 
  “Στοίχημα ζωής“, χαρακτήρισε το Λαογραφικό Μουσείο στην ομιλία του ο πρόεδρος του συλλόγου Θεμιστοκλής Παπαθεοφάνους, που μετά τη δωρεά του οικήματος στον Πολιτιστικό Σύλλογο από την κυρία Μάγδα Παπαϊωάννου, έπρεπε να βρεθεί τρόπος, να πάρει το όνειρο πνοή. 
  Τα χρήματα που απαιτήθηκαν, πολλά. Οι εργασίες κράτησαν 5 χρόνια. Πολλοί βοήθησαν άλλοι άμεσα, άλλοι έμμεσα. Μέσα από σκληρή δουλειά και τις εκδηλώσεις του συλλόγου, τις προσφορές των μελών και των κατοίκων του χωριού, τη βοήθεια της νομαρχίας, κατάφεραν να κερδίσουν το μεγάλο στοίχημα. Από τους ανθρώπους που ξεχώρισαν για την προσφορά τους στο έργο αυτό, ιδιαίτερη αναφορά και απόδοση τιμής, πρέπει να γίνει στην κυρία Μάγδα Παπαϊωάννου, που μέσα σε καιρούς ζόρικους, σε χρόνους δύσκολους, βρήκε το κουράγιο και τη δύναμη να χαρίσει ένα κομμάτι της ζωής της, στον τόπο που γεννήθηκε.

Ενα ακόμα άρθρο για το λαογραφικό Μουσείο Κουμείκων. Διαβάστε το από τον παρακάτω σύνδεσμο: Λαογραφικό Μουσείο Κουμείκων – “Δημ. Παπαϊωάννου”
Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι μια συλλογή που βρήκαμε στα μπλογκ που αναφέραμε αρχικά, αλλά και κάποιες που τραβήξαμε εμείς με την προβληματική -λόγω βλάβης του φακού- μηχανή που είχαμε μαζί μας. Υποσχόμαστε να επανορθώσουμε με βελτιωμένη ποιότητα…

Facebook comments